شاید یکی از متداول ترین بحثهای روز جامعه ما همین موضوع ازدواج اینترنتی باشه .براستی چقدر به این موضوع اعتقاد داریم ؟و چه دیدگاهی نسبت به فلسفه این کار داریم؟بدبینانه یا خوشبینانه؟بعقیده من قبل از هر چیزی باید اصل موضوع روشن بشه یعنی این جمله از سه بعد قابل بررسیه :

1- منظور کسانیه که با اینترنت ازدواج کردن یعنی اونقدر به نت معتاد شدن که زن و بچه و زندگیشون شده نت

2- منظور کسانیه که با یه نفر آشنا میشن و اونقدر در این آشنایی احساسی عمل میکنن و پیش میرن که ندیده و نشناخته و صرفا از روی عکس و تصورات ذهنی از پای نت برای هم خطبه عقد هم میخونن و به قولی ازدواج هم میکنن .

3- منظور کسانیه که از طریق نت با هم آشنا میشن و وقتی میبینن شرایط مناسبی دارن در خارج نت به طور رسمی مثل جلسه خواستگاری همدیگه رو ملاقات  و اگه مقبول افتاد با هم ازدواج میکنن. 

خب بدیهیه که مورد های اول و دوم نه منطقی هستن و نه یه سری اصول مهم و اساسی ازدواج رو رعایت کردن . ولی در مورد سوم باید بسیار اندیشید. چرا که پدیده بسیار مبارک و جالبیه که خیلی میتونه به سرگردانی جوانهای امروز کمک کنه. دقت کنید .طبق رسوم متداول جامعه امروز ما اول مادر آقاپسر تلفن میزنه و شرایط دختر خانم رو از مادر دختر پرس و جو میکنه : قدش چقدره؟ تحصیلاتش ؟ شاغل هست یا خونه داره؟ چادریه یا مانتویی؟و...... و دقیقا همینطور مادر دختر خانم هم یه سری از همین سوالات رو مطرح میکنه خب اگه مذاکرات اولیه مطلوب بود و مادرها از هم خوششون اومد و کمی هم شرایط بچه ها به هم نزدیک بود اونوقته که قرار دور دوم مذاکرات در خانه دختر خانم گذاشته میشه اونم بدون حضور اصل موضوع یعنی آقا پسر  که مثلا خواستگاره . خب مادر داماد تشریف میارن و با چشم خریداری و در اصل انداز ورنداز عروس آینده که سازگاری باهاشون داره یا نداره جمال و قد و قواره عروس خانم رو در ذهنشون جا میدن و بعد از یه سری تعارفات معمول تشریف میبرن خونه . حالا اگه عروس به مذاق مادرآقا داماد خوش اومده باشه نون عروس خانم تو روغنه شروع میکنه به تعریف به پسرش :نمیدونی چه لعبتیه چه موهایی داره یه پارچه خانمه باید به هم بجنبی از دستت نره و..... پسر بیچاره حسابی هوایی میشه و تا  این موجود خیالی و ذهنی رو ندیده خواب و خوراک نداره تازه این یه شکل قضیه هست اگه مادر پسر نپسنده که دیگه هیچ : مادرجان چیزی که زیاده دختره  اصلا به ما نمیخوردند خوب شد نیونمدی و .....  حالا بشنوید ازون طرف دختر بیچاره منتظر ه و چند روز ذهنش مشغوله چی شد؟کی بود؟میان دوباره یا نه؟و خب یه تصور مبهم از طرف مقابلش که با توجه به گراهایی که مادر ش داده در ذهنش ایجاد کرده اگه بیان دوباره که همه اینا تشدید میشه و استرس و اضطراب در ذهنش موج میزنه این  کی هست ؟چه تفکراتی داره؟چه اخلاقی داره؟خسیسه؟یا مهربونه؟و.....

سرتونو درد نیارم تمام این مراحل میتونه از طریق نت و یه آشنایی مختصر بین دو  اصل ماجرا طی بشه . چه عیبی داره جوانها از این طریق با هم آشنا بشن؟چه عیبی داره توی نت دنبال شخص ایده آلشون برای زندگی بگردن ؟ شاید در مرحله اول جا بخورید و بگید پشت این مانیتور هر کسی ممکنه نشسته باشه و هر دروغ و راستی رو ممکنه بگه . بله منم این حرفو قبول دارم ولی باید بپذیریم اگه یه سری شرایط و ضوابط رو رعایت کنیم هیچ مشکلی پیش نمیاد . کسی که پشت مانیتوره قرار نیست که تا ابد اونجا بشینه . بطور مثال من که ادعای ازدواج و همسر یابی دارم بعد از این که موضوع رو به فرد ایده آلم در نت گفتم باید عملا هم نشون بدم که میخوام .فوقش دو یا سه یا چهار جلسه پشت مانیتور میشینیم و افکار و دیدگاهامون رو با هم بررسی میکنیم و بعد مرحله تصمیم گیریه یا بله یا نه . خب اگه نه دیگه ضرورتی به ارتباط بیشتر نیست . و اگه بله خب باید دیگه بعد ازین ارتباط به بیرون از نت و به صورت رسمی و جدی کشیده بشه تا به سر منزل مقصود برسه.

به هر حال اگه میبینیم مشکلاتی پیش میاد و دردسرهایی برای طرفین ایجاد میشه هیچ کدومش تقصیر اینترنت نیست . این ما هستیم که تصمیم میگیریم نه اینترنت. نت صرفا یه شیئ مجازیه که فقط بعنوان یه وسیله مطرحه و اگه مشکلی پیش میاد این ما هستیم که با تصمیمات اشتباهمون مقصریم. نه هیچ کسی دیگه و نه هیچ شیئ دیگه.